Burhan Temel

(1935)

1935 yılında Görele'de doğan sanatçı, 1959 yılında Bedri Rahmi Eyüboğlu ve Cemal Tollu'nun öğrencisi olarak Akademi'den (İDGSA Resim Bölümü) mezun oldu. 1990 yılında uzun yıllardır yaptığı resim öğretmenliğinden emekli olan Temel, resim çalışmalarına halen Görele ve İstanbul'da devam etmektedir. Çok sayıda kişisel sergi yaptı ve karma sergilere katılan Burhan Temel, Terakki Vakfı Sanat Galerisi'ndeki Mart 2010 sergisi 25. kişisel sergisidir. 

Akademi yıllarına kadar Karadeniz'de yaşamış olan sanatçı, yörenin doğal güzelliklerini de resimlerine yansıtmaktan çekinmiyor. Sanatçı çoğunluğu peyzaj resimlerinden oluşan çalışmalarının arasına, natürmortları ve portreleri de serpiştirerek aldığı eğitimin hakkını fazlasıyla veriyor. 

Sanatçı resimlerinde canlı renklerden kaçınarak, yoğun fırça darbeleriyle zenginleştirdiği pastel renkleri tercih ediyor. Doğanın en yalın halini figürsüz ama hislerini, gözlemlerini ve beklentilerini de katarak, içten bir sıcaklıkla ve gerçek bir samimiyetle tuvale aktarıyor. 

Bir söyleşisinde sanatçı;" Doğayı yorumlamaya çalıştım; doğa ile dost olmaya gayret ettim. İzmlere takılmadım, görülenin ötesini arayıp görmek için çalıştım. Ancak bunu yaparken yöresel fiziki yapıyı, biçimselliği ihmal etmemeye özen gösterdim. Uysal, duygusal, naif renk, armoni ve biçimlerle kavgalaşırken, bazen ekspresyonist taşkınlıklar da görülür tuvallerimde. Çünkü çoluk-çocuk demeden, bir damla petrol ya da yeni bir silah denemek için insanlar öldürülüyorsa, duyarsız kalamazdım.

Çığırtkanlığı da sevmedim, başka göz ve duygular da yaptıklarıma ortak olsun istedim. Taşkın olmak yerine sınırı tercih ettim. Ne aşırı duygusal, ne de akli oldum. Ölçüyü, oranı, geometriyi, fiziksel yapı ve karakterle gizlice birleştirmeye çalıştım. Kontrast yapılaşmayı soğuk tonların birbiri ile mücadelesinde aradığım da doğrudur. Ben gösterişi değil, onun ötesindeki özü, sadeliği, güzelliği aradım. Bazen bir çocuk oldum. Her zaman amatör bir ruhla çalıştım." diyerek hem kendisini hem de resmini çok güzel ifade ediyor. 

Peyzaj ve doğa resimlerinde, konunun plastik öğelerle desteklenmiş ve renkçilikle temellendirilmiş yorumuna önem vermekte, içten ve yalın bir kompozisyon beğenisine öncelik tanımaktadır.