Eşref Üren

(1897-1984)

1897 yılında İstanbul’da doğdu. 1. Dünya Savaşı’nda yedek teğmen olarak görevlendirildikten bir yıl sonra terhis edildi ve Bursa’ya döndü. Burada çıktığı bir gezinti esnasında İbrahim Çallı’nın Yeşil Türbe peyzajını gördüğü an ressam olmaya karar verdi ve Sanayi-i Nefise’ye başvurdu. 1919-1922 yılları arasında burada ‘misafir öğrenci’ olarak eğitim gördü. Öğrenim yıllarında Hikmet Onat ve İbrahim Çallı’nın öğrencisi oldu ve Feyhaman Duran, Muazzez Bey gibi isimlerden birebir resim dersleri aldı.

1928 yılında eğitimine Paris’te devam eden sanatçı burada bir yıl kadar André Lhote Atölyesi'nde çalıştı. Sonrasında Türkiye’ye döndü ve önce Erzurum sonra Sivas’ta çeşitli öğretmen okullarında ve ardından Ankara Atatürk Lisesinde resim öğretmenliği yaptı. 1943 yılında D Grubu’nun üyesi olan sanatçı, her yıl düzenlenen sergilere katıldı ve 1942, 1945, 1964 yıllarında gerçekleşen sergilerde ödüle layık görüldü. Bunlara ek olarak, UNESCO Sergisi, Tahran ve Venedik Bienalleri gibi dünya çapında öneme sahip organizasyonlarda eserleri sergilendi. Sanatçı resim sanatıyla ilgilendiği kadar yazar kimliğiyle de tanınmaktadır. Milliyet Gazetesi ve çeşitli yayın organlarında yazılar yazmıştır.

Sanatçı, yoğun olarak Ankara sokaklarını, insanını ve kentten manzaraları uyumlu ve yumuşak fırça darbeleriyle şiirsel biçimde tuvaline yansıtmıştır. “Ankara’da Kış”, “Gençlik Parkı”, “Beynam Ormanları” eserlerinden birkaçıdır.

Eşref Üren 1984 yılında Ankara'da yaşamını yitirmiştir.