(1902-1974)

1924 yılında Sanayi-i Nefise Mektebi Yüksek Resim Bölümü’nden mezun olan Refik Fazıl Epikman Çallı Atölyesi’nde çalıştı. Yeni Resim Cemiyeti üyeleri arasında yer alan Epikman, cemiyetin açtığı sergiye katıldı ve Atatürk’ün isteğiyle Avrupa’ya gönderilen öğrenciler arasında yer aldı. Paris’te bulunduğu yıllarda Julian Akademisi’nde Paul-Albert Laurens Atölyesi’nde çalıştı, eski ustaların yapıtlarını ve yeni sanat akımlarını irdeledi. Dönüşte 1929’da Ankara Etnografya Müzesi’nde açılan Genç Ressamlar Sergisi’ne katıldı. Müstakil Ressamlar ve Heykeltıraşlar Birliği’nin kurucuları arasında yer aldı. 1933 yılında Atatürk Lisesi resim öğretmenliğine, 1939’da Gazi Eğitim Enstitüsü Resim-İş Bölümü atölye öğretmenliğine atandı. Halkevi kütüphanesinin sanat kitaplarıyla zenginleşmesini sağladı ve canlı modelden çalışılan resim atölyesini kurdu. İller Bankası’nın altında bir resim galerisi kurulmasını sağladı.

1939’da Yurt Gezileri ve Sergileri kapsamında Hatay’a gönderildi. Emekli olduğu 1966 yılına kadar bir “Ankara Okulu” oluşturacak çok sayıda sanatçının yetişmesini sağladı. Resim çalışmalarının yanı sıra kuramla da ilgilenen Epikman, Ar, Ülkü, Güzel Sanatlar gibi dergilerde sanat eleştirileri yayımladı. Ankara Radyosu’nda sanat konuşmaları yaptı. Başkanlığını da yaptığı Birleşmiş Ressamlar ve Heykeltıraşlar Birliğine Devlet Resim ve Heykel Sergileri ’ne katıldı ve bir çok ödül aldı. Üyesi bulunduğu Uluslararası Sanat Eleştirmenleri Derneği (AICA)’nin Dubrovnik (1956), Brüksel (1958), Venedik (1962) ve Bordeaux (1968) kongrelerine katıldı. Güçlü bir kompozisyon kurgusuna ve desen bilgisine sahip olan sanatçı, mekân ve hacim duygusunu önemsedi. Kurtuluş Savaşı, Mustafa Kemal ve Ankara konulu büyük boyutlu resimleri, Cézanne estetiğine bağlı konstrüktif-kübist manzaralar, figürlü çalışmalar gerçekleştirdi, 1960’lardan itibaren geometrik soyutlamalara yöneldi.